.jpg)
.jpg)
نسيم رحمت، ص: 136
|
در بسته به روی خود ز مردم |
تا عيب نگسترند ما را |
|
|
دربسته چه سود و عالم الغيب |
دانای نهان و آشكارا «1» |
|
«قَدْ عَلِمَ السَرائِر وخَبَرَ الضَمائر» «2»
بر تمامی پوشيده ها و اسرار آگاه، واز همه نهفته های درونی با خبر است.
براين اساس، می توان گفت: او با همگان همراه بوده، و همگان نيز در محضر او می باشند.
پس اگر كسی به دروغ روی می آورد، يا خويش را به حرام آلوده می سازد، در حقيقت در پيش نگاه او خود را به اين امور آلوده است، و اين، جز منتهای بی شرمی و بی حيايی نخواهد بود.
سميع
و از سين نيز سميع بودن حق را يادآور می شوند.
و تو گويی؛ خداوند با ايشان می گويد: من سميع و شنوايم، و سخن های شما را می شنوم پس مرا صدقه كنيد، و مرا بخوانيد، و تنها از من بخواهيد.
|
هين از او خواهيد نه از غير او |
آب در يَم جو مجو در خشك مو |
|
|
وربخواهی از دگر هم او دهد |
بر كف ميلش سخا هم او نهد «3» |
|
و البته دعا اگر از سر درد و درك باشد، و مجدانه و پيگير صورت پذيرد حتماً به اجابت خواهد نشست، و اين وعده خداوند است.
______________________________ (1) سعدی.
(2) نهج البلاغه، خ 86.
(3) مثنوی معنوی، دفتر چهارم، بيت 1182 و 1138.
