نسيم رحمت، ص: 122

عزيزان! بكوشيد كه اين رحمت ممتاز و بی بديل را در همين ايام جوانی متوجه خود سازيد، نه به وقتی كه گرد پيری بر سر و روی شما می نشيند.

مبادا به گونه ای باشيد كه جوانی و زيبايی و توان و نيروی خود را خرج مخالفت با خدا كنيد، و وقتی كه اين همه را از كف داده درب خانه خدا را كوفته، و هوای اطرف او را داشته باشيد.

پيغام

البته او بر اساس رحيميت خود پيغام فرستاده است كه هر چند در كهولت، اگر طالب من شويد، با آنكه همه چيز خود را در راه غير من باخته ايد باز نوميد نباشيد، چون من همان خدايی هستم كه در سينه حيوانات «خونِ آلوده» را به شير بدل می سازم پس می توانم تاريكی شما را به نور و روشنايی تبديل كنم. زيرا رحيم، و كريم، و ارحم الراحمين، و نيز تواب می باشم. و سابقه ندارد كه سائلی را برانم.

باری، اگر شما دير آمده و ناتوانيد ولی من ناتوان نبوده و نيستم. و شما را نجات خواهم داد، همچنانكه قوم نوح را نجات و رهايی بخشيدم.

قرآن می گويد: وقتی كه نوح قدم بر كشتی نهاد تنها «بسم اللَّه» كه قسمتی از بسم اللَّه الرحمن الرحيم است گفت، و همين مايه نجات او و همراهان وی شد.

اما خدای عزيز به ما تمامی بسم اللَّه الرحمن الرحيم ارزانی فرمود. پس، از اين سفره باز الهی خود را بهره ور سازيد، و با استفاده از رحمانيت حق خود را به وادی رحيميت كه نبوت و قرآن است برسانيد، و از طريق اين رحيميت با خداوند معيت پيدا كرده و نزديك شويد آن هم به گونه ای كه صدای او را بشنويد. و البته در چنين صورتی است كه واقف می شويد كه همه چيز و همه جا آهنگ و صدای خداست.