نسيم رحمت، ص: 310
و نه بدون علی شدن درب قلعه ای كه سی تن در گشوند و بستن آن دست داشتند، بر بالای دست قرار نمی گيرد آنهم به گونه ای كه ديگران با اسب و استر و سلاح و لوازم خود بر آن عبور كنند.
شيوه
و كسی كه می خواهد موسی شود، و يا عيسی، و يا ابراهيم، و يا علی، بايد ردّ پای ايشان را تعقيب كند، و ببيند كه آنان چگونه بودند و آنگاه خود را نيز به آن شيوه و سبك آرايش داده و آراسته سازد.
پوشيدن عيوب
آنچه اين بزرگواران پيشه خود ساخته و تا به آخر نيز همان را دنبال كردند همرنگی و هماهنگی با خداوند در تمام شئون حيات و زندگی بود، و در يك سخن اخلاق الهی را اخلاق خود و رفتار او را روش كار خود ساختند.
آنان وقتی كه ديدند خداوند از كنار خطاها و لغزش ها و عيوب و منقصت های آدميان كريمانه عبور می كند، و با آنان از سرگذشت و اغماض و عيب پوشی رفتار می نمايد. خود را نيز به اين خصلت زيبا آراستند، و هرگز در صدد عيوب خلق بر نيامده، بلكه عيب آنان را نيز پوشش دادند.
|
پرده از عيب كسان برداشتن نبود هنر |
گر نياری پاك شستن عيبشان باری بپوش «1» |
|
اين سخن علی عليه السلام است كه فرمود:
«يا عَبْدَاللَّه لاتَعْجَل فِی عَيْبِ احَدٍ بِذَنْبِه» «2»
ای بنده خدا! در افشای عيوب كسی تعجيل مكن.
______________________________ (1) جامی.
(2) نهج البلاغه، خ 140.
