نسيم رحمت، ص: 343

درمان و شفاء و سلامت است.

«ذِكْرُ الآخِرَة دَواءٌ وَشِفاء» «1»

ياد آخرت دارو و درمان است.

از همين رو، به ميزانی كه انسان يادآور آخرت باشد، از بيماری گناهان در امان بوده، و كمتر ابتلاء می يابد.

«مَنْ اكْثَرَ مِنْ ذِكْرِ الْآخِرَة قَلَّتْ مَعصِيتُه» «2»

كسی كه زياد به ياد آخرت باشد نافرمانی و گناهش اندك شود.

و طبيعی است، كسی كه در همه احوال به ياد آخرت باشد، در همه احوال نيز از معصيت مصون و در امان خواهد بود.

قيامت را اينگونه ببينيد

اعمال حج صفوان بن يحيی تمام شده بود، و قصد عزيمت به ديار خود، شهر كوفه را، داشت.

صفوان از اصحاب با صفای حضرت رضا و امام جواد و امام هادی عليهم السلام است.

در خصوص وی نوشته اند كه كسی به پاكی و طهارت او در ميان مردم همروزگار خود نمی رسيده است.

در همين ميان كسی به محضر او رسيد و گفت: من نيز از اهالی كوفه می باشم، اما اسباب بازگشت فراهم نيست از همين رو تاخير خواهم داشت، خواستم زحمت كشيده و اين كيسه پول را با خود برده و به دست خانواده ام برسانيد.

صفوان فرمود: پول را پيش خود نگاه دار، چند دقيقه ای ديگر باز می گردم.

و رفت. و پس از دقيقه ای چند بازگشت، و فرمود: حال، برای بردن كيسه پول

______________________________
(1) غرر الحكم ودرر الكلم، آمدی، 4/ 30.

(2) غرر الحكم و درر الكلم، آمُدی، 5/ 365.