نسيم رحمت، ص: 52

و رحمت بود، فرو نشست.

وتذكاری چند:

1) اين مكتوب مبارك كه «صفحه به صفحه- تُو به تُو» عجين و آميخته و سرشار از نكاتِ عالمانه و عارفانه است همانا، نغمه های گوينده ای گرام و گرانمايه است كه همواره «خانه به خانه- كُو به كُو» ره می سپادر، و با دنيايی از ادب و وقار بر بالای منبر پيامبر نشسته و با خلقِ خسته اما مشتاق «چهره به چهره- رُو به رُو» آنچه از خداوند خواند است «نكته به نكته- مُو به مُو» باز می گويد، كه البته، همتی بدرقه راه شد و آنچه بود «رشته به رشته- نخ به نخ» گرد هم آمد.

و از آنجا كه پشتوانه اين سخنانِ نغز سينه ای سوزناك و آه اندود، و چشمانی بارانی و اشكبار است آنهم «دجله به دجله- جُو به جُو» البته، بسی تأثيرگذار می نمايد.

از اين رو، اذعان می كنم كه روزی، و نه چندان بعيد و دور، ميان احباب و اصحاب صفا و مهر، همسانِ سبو «دوش به دوش» و بسانِ قدح «دست به دست» خواهد شد، و همگان بر وی تحسين و احترام كرده و آفرين خواهند گفت.

2) اين كتاب از آن رو مبارك و مغتنم است كه در آن «پرده به پرده- لا به لا» از خداوند سخن به ميان آمده است، و گاه نيز از رحمت مُدام و جاودانه و بی مانند او با تعابيری همچون «رمن» و «رحيم» ياد شده است، و از همين رو می توان گفت:

اين كتاب «واژه به واژه- خط به خط» كريمه «بسم اللَّه الرحمن الرحيم» را تداعی می كند. پس، هيچ دور نيست و بلكه زيبا و زيبنده نيز هست اگر آن را به تفسير «بسم اللَّه الرحمن الرحيم» نام نهيم، همچنانكه مكتوب پيش از اين با نام