نسيم رحمت، ص: 338

كه برخوردار از ايمان و اعمال صالح باشند.

ارزش انسان

بی ترديد، بها و ارزش انسان به ميزان ايمان و باور اوست كه البته همان رهاوردی همچون اعمال صالحه را در پی دارد.

«الْمَرءُ بِايمانِه» «1»

و امان و نجات و رهايی نيز در گروِ ايمان است.

«النّجاةُ مَعَ الْايمان» «2»

و نه چيزی به قدر و اندازه آن راه رهايی را در پيش پای انسان خواهد گشود.

«لاوَسِيْلَةَ انْجَحُ مِنَ الْايمان» «3»

بنابراين، كسی كه از آن بی بهره است در حقيقت راه نجات را از كف داده است.

«لا نِجاةَ لِمَنْ لاايمانَ لَه» «4»

آگاهی خداوند

آنچه مسلَّم است ايمان به معنای گرايش و گرويد و باورمندی است، اما اينكه باور و اعتقاد بايد به چه چيزی متعلق و مربوط باشد از كتاب خدا می شنويم:

بنابر آنچه در قرآن كريم آمده است، بايد به چند چيز تصديق و باور داشت كه نخستين آنها ايمان به خداوند و نيز صفات وی می باشد.

و از صفات خداوند، يكی شهيد است.

و شهيد يعنی كسی كه بر همه چيز شاهد و آگاه و گواه می باشد.

______________________________
(1) غرر الحكم ودرر الكلم، آمُدی، 1/ 62.

(2) نجات و رستگاری قرين و همراه ايمان است. غرر الحكم و درر الكِلَم 1/ 224.

(3) هيچ وسيله ای برای نجات و رستگاری سودمندتر از ايمان نيست. غرر الحكم و درر الكلم، 1/ 384.

(4) برای كسی كه ايمان ندارد نجات و رهايی نيست. غرر الحكم و درر الكلم، 6/ 402.