نسيم رحمت، ص: 210

فرمانروای عالم

دوستان من نقل می كردند روزی به انفاق به جايی رفته، در همانجا خود دست به كار شده، و نهار مفصلی را ترتيب می دهند، همينكه سفره را پهن و ظرف ها را می چينند تا آبگوشت ها را قسمت كنند كلاغی كه از همان بالا عبور می كردها ست فضله خود را به كجا در ظرف آبگوشتی فرو می ريزد. و همه پس می كشند.

و هيچكدام نمی خورند، ولی همينكه آمدند آبگوشت را به دور بريزند ديدند در لابلای گوشت ها عقربی از پيش افتاده و در ميان غذا پخته شده است كه اگر از آن غذا می خوردند بكجا همه از بين می رفتند.

آری همه چيز تحت فرمان اوست، او همه چيز را می تواند در نجات و رهايی ما گسيل كند.

فرمانروای عالم اوست و جز او كه همه كاره است هيچكس كاره ای نيست، بلكه همگان هيچكاره اند.

در اين عالَم تمام سررشته ها تنها و تنها به دست اوست، و همه بايد از او مدد بخواهند و بس.

راستی؛ در اين عالم چيست كه در كف خداوند نيست.

و چيست كه تحت فرمان او نباشد.

جناب مولانا در اين باره سخنی خوش دارد، می گويد: در ذرات زمين و آسمان.

لختی بينديش، كه اين ذرات، تمامی لشكريان و فرمانبردارانِ خداوند می باشند.

مگر نشنيده ای كه طوفان مرگبار با لشكر عاد چه كرد؟

مگر نديده ای كه طوفان نوح چگونه مردم تبهكار را طعمه مرگ ساخت؟!

مگر داستان فرعون و رود نيل را كه بالاخره نابودش ساخت، نشنيده ای؟

______________________________
(1) حكيم سبزواری.