نسيم رحمت، ص: 359

كجايند آنانكه اندوخته كرده و حساب كردند، و مال بر روی مال انباشته و دارايی شان بسيار شد؟

«ايْنَ مَنْ ادَّخَرَ وَاعْتَقَدَ وَجَمَعَ الْمالَ علی الْمال فَاكْثَرَ» «1»

كجايند آنانكه انباشته و زياد كردند، و ذخيره نموده و به حساب در آوردند، و به پندار خويش برای فرزندان خود عاقبت انديشی كردند؟

«ايْنَ مَنْ جَمَعَ فَاكْثَرَ وَاحْتَقَبَ وَاعْتَقَدَ وَنَظَرَ بَزَعْمِهِ لِلْوَلَد» «2»

كجايند آنان كه عمرشان از شما درازتر و آثارشان از شما بزرگ تر بود؟

«ايْنَ مَنْ كانَ مِنْكُم اطْوَل اعْماراً وَاعْظَمُ آثاراً» «3»

كجايند آنانكه مالك دورترين نقاط دنيا شدند؟

«ايْنَ الَّذِينَ مَلَكُوا مِنَ الدُّنيا اقَّاصِيها» «4»

كجايند آنها كه به نهايت و منتهای همت های خود در دنيا رسيدند؟

«ايْنَ الَّذِيْنَ بَلَغُوا مِنَ الدُنيا اقاصِیَ الْهِمَم» «5»

باطنی دلپذير

اما غلام ديگر كه آخرت نام دارد اگر چه به ظاهر برای بسياری ناخوشايند، و ناميمون و نامبارك است اما باطنی زيبا و دلپذير و مقبول و خوشايند دارد.

از شمار زيبايی هايی كه در درون و حقيقت آخرت نهان و نهفته است همانا رحمت ويژه و خاص و استثنايی خداوند است كه با رحمت دنيايی وی بسيار متفاوت و متمايز می باشد، و از همين رو همه گير و همگانی نبوده و نيست.

يعنی درست بر خلاف رحمت دنيايی خداوند است كه همگان را سهيم داشته و هيچكس را بی نصيب نمی نمايد.

______________________________
(1) غرر الحكم ودرر الكلم، آمدی، 2/ 359.

(2) غرر الحكم ودرر الكلم، آمدی، 2/ 359.

(3) غرر الحكم ودرر الكلم، آمدی، 2/ 360.

(4) غرر الحكم ودرر الكلم، آمدی، 2/ 361.

(5) غرر الحكم ودرر الكلم، آمدی، 2/ 361.