نسيم رحمت، ص: 322
چگونه تسليم خداوند هستند، امام تسليم كلام او نيستند، مگر نه آنكه او خود فرمود:
«ادْعُونِی»
«دست به دعا برداريد.
مگر نه آنكه او در جایْ جای كتاب خود از ما خواست كه از وی بخواهيم.
ترغيب به دعاء
البته، از انصاف نمی توان گذشت، كه جناب مولانا خود در مواضعی از مثنوی شريف به امر دعا و خواهش و خواستن از خدای بزرگ را تشويق و ترغيب نموده است:
|
جز تو پيش كِی بر آرد بنده دست |
هم دعا و هم اجابت از تو است |
|
|
هم ز اول تو دهی ميل دعا |
تو دهی آخر دعاها را جزا |
|
|
اول و آخر تويی ما در ميان |
هيچ هيچی كه نيايد در بيان «1» |
|
|
هين بجو كه ركن دولت جستن است |
هر گشادی در دل اندر بستن است |
|
|
از همه كار جهان پرداخته |
كو و كو می گو به جان چون فاخته |
|
|
نيك بنگر اندر اين ای محتجب |
كه دعا را بست حق بر استجب «2» |
|
______________________________ (1) مثنوی معنوی، دفتر چهارم، بيت 3399 تا 3401.
(2) مثنوی معنوی، دفتر سوم، بيت 2302 تا 2304.
