نسيم رحمت، ص: 230
رحمن يعنی كسی كه رحمت او انبوه و فراوان و بسيار است. و به صورت ها و گونه های مختلف جلوه می نمايد.
رزق
يكی از جلوه های رحمانيت حضرت حق همان موهبتی است كه به صورت رزق و روزی در اختيار موجودات، اعم از مرغان صحرا، كبوتران هوا، حيوانات، نباتات و انسان ها، چه با ايمان و چه كافر، قرار می گيرد.
|
اديم زمين سفره عام اوست |
براين خوان يغما چه دشمن چه دوست «1» |
|
و به سوگند نيز ياد شده است كه تا موجود زنده ای آخرين لقمه مقدَّر شده خويش را صرف و تناول نكند خداوند جانش را نخواهد گرفت.
رحمت مُدام
البته، رحمت خداوند نه تنها افزون و بسيار است بلكه دوام و استمرار و پيوستگی نيز داشته، و هرگز منقطع نخواهد شد. از اين رو تنها خداوند است كه می توان او را رحيم ناميد، زيرا رحيم يعنی كسی كه رحمت او مدام و مستمر و هميشگی است.
رحمت رحيميه
نكته ای كه در اينجا قابل اهتمام و توجه است اينكه رحمت رحيميه حق كه رحمتی مدام و هميشگی و جاودانه است نصيب همگان نمی شود، و همگان نيز لايق و سزاوار آن نمی باشند.
نيكوكاری
اينكه سزاوار اين رحمت كيست و چه كسانی می توانند باشند از قرآن كريم بشنويد:
______________________________ (1) سعدی.
