نسيم رحمت، ص: 63
سفره خاص
البته خداوند سفره ای ديگر نيز خواهد گشود كه خاص كسانی است كه او را شناخته و هم از او عاجزانه طلب و تمنا می كنند و او نيز سخاوتمندانه گشاده دستی می كند و نعمت عقل و عزت و كرامت و بصيرت ونور را ويژه ايشان می سازد. چرا كه در تمام روزگار عمر دست گدايی بلند داشته و ملتمسانه می خواسته اند كه:
«رَبَّنا آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَفِي الآْخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنا عَذابَ النَّارِ» «1»
محتاجان
و اگر كسی با چنين خدايی همدست و همداستان شود، هرگز به بت های جهان، چه مرده و چه زنده، هر چند از درون و برون به زيورهای ناب زينت شده باشند كمترين التفات نمی كند، چون همه را با همه آنچه دارند فقير و نيازمند و حاجتمند می داند.
«يا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَی اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَميدُ» «2»
|
يك شمه زمفلسی اگر شرح دهم |
چندان كه خدا غنی است من محتاجم «3» |
|
تنها بی نياز
باری، بی نياز تنها اوست. و تنها اوست كه می تواند نيازمندان را فارغ از نياز كند.
«غِنی كلِّ فَقير عِزُّ كُلِّ ذَليل وقَوَّةُ كلِ ضَعِيف» «4»
اوست كه هر فقير را بی نياز و هر خوار را عزيز و هر ناتوان را نيرو می بخشد.
______________________________ (1) بقره/ 201.
(2) فاطر/ 15.
(3) شيخ بهايی.
(4) نهج البلاغه، خ 109.
