نسيم رحمت، ص: 323
زلف اولياء
البته، برای ما هيچ تفاوت نمی كند كه جناب مولانا و يا هر كس ديگری، چه در باب دعا و يا هر موضوع ديگری، سخن بگويند و يا نگويند، و يا تاييد كرده و يا مردود شمارند، زيرا دين و آئين ما گره خورده به زلف اوليايی است كه خداوند خود هر يك از ايشان را به عنوان ولی و دوستدار خود ياد كرده است، و خواسته است كه جز از ايشان پيروی و تأسی ننماييم.
و در اينجا خوشتر آنست كه سخنان دست كم يكی از آن بزرگواران در باب دعا بشنويم:
علی عليه السلام فرمود: دست به دعا داشته و حاجت و نيازمندی های خود را تنها و تنها از خداوند بخواهيد.
«لاتَسْألْ غَيْرَ اللَّه فَانَّهُ انْ اعْطاكَ اغْناكَ» «1»
از غير خدا حاجت مخواه زيرا اگر او به تو اعطاء كند بی نياز خواهد نمود.
و فرمود: در نزد خداوند هيچ چيز خوشتر و محبوبتر از آن نيست كه از وی چيزی بخواهند.
«ما مِنْ شی ء احَبُّ الَی اللَّه سُبحانَه مِنْ انْ يُسْأل» «2»
چيزی نزد خداوند محبوبتر از آن نيست كه از او سئوال و خواسته شود.
و فرمود: آنكه نسبت به خداوند آگاه تر و آشناتر است، بيشترين خواست را از او داشته، و از همه نيز بيشتر می خواهد.
«اعْلَمُ الناسِ بِاللَّهِ اكْثَرُهُمْ لَهُ مَسْألَةً» «3»
داناترين مردم به خداوند كسی است كه بيشتر از او درخواست كند.
و فرمود: در همه وقت دست به دعا داشته و از او بخواهيد، زيرا خواستن از
______________________________ (1) ابن ابی الحديد 20، 309.
(2) غرر الحكم و درر الكلم 2، 267/ 152.
(3) غرر الحكم ودرر الكلم 1، 203/ 434.
