نسيم رحمت، ص: 131
غرور و نخوت را بر او نيفكند.
راستی، اگر مواد و دارايی های دنيا زمينه ساز غرور و فخر باشد بايد كسی مثل سليمان غرقه در غرور می شد.
باری؛ سليمان به خوبی می دانست كه آنچه از موهبت ها و نعمت ها در اين دنياست سايه ای از نعمت ها و مواهب جهان بالا و آخرت است، و كسی فريفته سايه كه خيالی بيش نيست، نمی شود.
|
باغ ها و ميوه ها اندر دل است |
عكس لطف آن بر اين آب و گل است |
|
|
گر نبودی عكس آن سرو سرور |
پس نخواندی ايزدش دار الغرور |
|
|
اين غرور آن است يعنی اين خيال |
هست از عكس دل و جان رجال |
|
|
جمله مغروران بر اين عكس آمده |
بر گمانی كاين بود جنت كده |
|
|
می گريزند از اصول باغ ها |
بسر خيالی می كنند آن لاغها |
|
|
چونكه خواب غفلت آيدشان به سر |
راست ببينند و چه سود است آن نظر «1» |
|
گنج
باری، اين سليمان با همه اعتبار و منزلتی كه داشت از تمام قرآن تنها يك آيه بر او نازل شد، يعنی آيه بسم اللَّه الرحمن الرحيم، كه در ملك او كار يك گنج را می كرد.
بسم اللَّه الرحمن الرحيم، در ملك سليمان كارگشا بود.
______________________________ (1) مثنوی معنوی، دفتر چهارم، بيت 1365 تا 1370.
