نسيم رحمت، ص: 64
|
عزيزی بخشد آنكس را كه خوار است |
بزرگی بخشد آن را كه حقيرست «1» |
|
حال آيا حيف نيست كه انسان در برابر چنين خدايی ايستاده و شاخ و شانه كشد؟
آيا حيف نيست كه دعوتش را پاسخ نگويد؟
آيا نبايد دل را به او سپرده و دلداده او شود؟
راستی؛ انسان تشنه چيست كه در خدا نيست؟
آيا انسان جز مهر و وفا و بخشش و اعطاء حاجتی ديگر دارد؟
و يا حاجات انسان جز از اين راه ها رفع و مرتفع خواهد شد؟
ابر بهاران
باری، پيچيدگی ها و گره ها و ابهامات زندگی بشر كه او را همچون غنچه در هم فرو برده است جز با نوازشِ نسيم رحمت حق، كه رحمتی بيكرانه است و به هر بهانه ای چون ابر بهاران می بارد، گشوده نخواهد شد.
شمه ای از رحمت حق
پيامبر مكرم صلی الله عليه و آله می فرمود: به محض طلوع ماده، در ماه مبارك رمضان تمام معاصی و گناهانِ گناهكاران قلم كشيده می شود.
حال آيا با چنين خدايی نبايد سر ارادت داشت؟ نبايد رفيق بود و عشق ورزيد؟
راستی؛ ما به دنبال چه كسی راه افتاده و بخواهيم ما را ببخشايد؟
كيست كه اختيار بخشش داشه، و يا كيست كه بخششی دائمی و پيوسته داشته باشد؟
______________________________ (1) شمس.
