نسيم رحمت، ص: 231
«لا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاحِها»
پس از اينكه من با فرستادن پيامبران و امامان زمينه های صلاح و سعادت شما را فراهم نمودم، هرگز به فساد برنخيزيد.
«وَادْعُوهُ خَوْفاً وَطَمَعاً»
همه چيز، و هميشه، از من بخواهيد، و در من طمع كنيد.
طمع به خداوند طمعی ممدوح و ستوده است.
هر چه می توانيد به خدا طمع كنيد، زيرا خزائن او پايان ناپذير است، و به ميزان و تناسب طمع شما به شما لطف و عنايت خواهد نمود.
«إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَريبٌ مِنَ الُمحْسِنينَ» «1»
من رحمت خود را نثار نيكوكاران خواهم نمود.
يعنی رحمت من با نيكوكاری جمع می شود، و بس. پس هر چه نيكوكارتر باشيد به رحمت من نزديكتر خواهيد بود.
|
چون می گذرد عمر كم آزاری به |
چون می دهدت دست، نكوكاری به |
|
|
چون كشته خود به دست خود می دروی |
تخمی كه نكوتر است اگر كاری به |
|
سرشار از رحمت
در جايی ديگر از كتاب خدا آيه ای ديگر آمده است كه به خوبی نشان می دهد كه چه كسانی لياقت و سزاواری رحمت حق را برخوردارند:
«فَأَمَّا الَّذينَ آمَنُوا بِاللَّهِ»
كسانی كه مرا باور كرده اند.
«وَاعْتَصَمُوا بِهِ»
و به من وابسته و دلبسته اند.
______________________________ (1) اعراف/ 56.
