نسيم رحمت، ص: 303

يافته و ارتباط دارند.

او اگر نام خود را رحمن داده است رحمت را نيز بر خود مسلّم فرموده و اگر نام كريم را بر خود گزيده، كرامت را نيز بر خود الزام و ضرور نموده است.

سند اين سخن نيز در كتاب خداست كه ذيلًا ياد می شود:

«وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَی نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ» «1»

باری، خداوند در اين كريم مبارك پيامبر را مخاطب خود قرار داده و می فرمايد: وقتی كه مومنان به حضور تو بار می يابند به ايشان سلام گوی.

و اين، بسيار شگفت انگيز است، زيرا كه در آداب دينی ما آمده است كه شخص وارد شونده سلام گويد، اما در اينجا پيامبر خود را موظف می دارد كه وی بر وارد شنوندگان سلام كند.

و آنگاه فرمان می دهد كه به آنان بگوی: خداوند رحمت را بر خويش واجب كرده است.

و افزون بر اين نيز می فرمايد:

«أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنكُمْ سُوءاً بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ» «2»

اگر بر اساس جهل، غفلت و اشتباه، گناه و معصيتی مرتكب شديد ولی به دنبال آن پشيمان شده و بازگشته و تدارك نموديد، خداوند شما را خواهد آمرزيد، و نسبت به شما از سر رحم و عطوفت رفتار خواهد كرد.

بنابراين، او بی علت و بی فلسفه اين نام های زيبا را برای خود نخواسته است.

رحمت بی مانند

كسی، كه خود مسيحی بود، به محضر امام صادق عليه السلام باريافت، و به يُمنِ

______________________________
(1) انعام/ 54.

(2) انعام/ 54.