نسيم رحمت، ص: 150

دارد، كه يكی از آنها تطهير و پاكی است. زيرا انسان، بر اثر كفر، به آلودگی و پليدی همه جانبه ای مبتلا خواهد شد. و از سويی در ميان پاك كننده های اين عالَم هيچ چيز قادر به رفع پليدی و آلودگی كفر نيست.

بنابراين، كافر به هر كجا كه روی آورد آلوده و ناپاك است، خواه در دنيا و خواه در دوزخ، و خواه در دريا و خواه در خشكی، و خواه در سايه و خواه در آفتاب. و اساساً هيچ چيزی نيست كه آثار آلودگی كه زاييده از كفر است زدوده سازد، جز آنكه خود را با نام مقدس اللَّه مستعد سازد، زيرا شعاع نور در آنجا تا آنجاست كه هر چند اتصال، اتصال ظاهری و صوری باشد، مايه پاكی خواهد بود، و به يكباره از تمام آن آلودگی ها و رِجس ها و نجاسات باطن پاكی و پاكيزگی محقق خواهد شد.

از اين رو، كافر برای دست يابی به پاكی و طهارت كافی است يكبار بگويد: لا اله الّا اللَّه.

البته برای خداوند نام های فراوانی است، كه هر كدام تأثير و خاصيت خاص خود را دارد، ولی نامی كه مايه طهارت كافر می باشد تنها نام مقدس اللَّه خواهد بود.

بر اين اساس، اگر كافر به جای «لا اله الّا اللَّه» بگويد: لا اله الّا الرحمن و يا لا اله الّا الرحيم، صرفه ای نمی برد، و به همان آلودگی و نجاست خود باقی می ماند.

و راستی كه وقتی نام پاك اللَّه آن هم به صورت زبانی و صوری و ظاهری اينگونه پاكی و طهارت را درپی دارد، حال اگر كسی خود خداوند را با زبان دل و با تمام جان و همراه با عشق و دلدادگی ياد نمايد چه پاكی و قداستی را به دنبال خواهد داشت!

و چنين قداست و طهارتی را می توان در انسان هايی كه عاشقانه نه تنها به نامش بل با حقيقتش اتصال يافته اند، به تماشا نشست.

و قرآن از اين انسان های پاك و پاكيزه جان اينگونه ياد كرده است:

«إِنَّما يُريدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً» «1»

بر اساس اين آيه كريمه فاعل و پديد آورنده طهارت در وجود انسان های طاهر و پاك خود پروردگار عالم است.

حال، اينكه فرموده است من شما را پاك قرار داده ام، باد به تأمل نشست كه مقصود كدام پاكی است.

مرحوم علامه طباطبايی فرموده است: منظور از طهارت، طهارت نوعی است، كه تمام مراحل آن را شامل می شود. و طهارتی است كه در صاحب آن يك ميلياردمِ از زن آلودگی و پليدی يافت نمی شود.

منتهای پاكی

و اين طهارت، طهارتی است كه از ناحيه وجود مقدسی به ايشان رسيده است كه منتهای پاكی و قُدس و قداست است.

«هُوَ اللَّهُ الَّذي لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ» «2»

قدوس، يعنی وجود مقدسی كه بی نهايت پاك و بی عيب و بی نقص است.

از اين رو، وقتی كه خود را به عنوان مُطهِّر و پاك كننده اهل بيت ياد می كند معنی و مفهوم آن اين است كه صفات واسماء و اراده و رحمت من در وجود ايشان جلوه نموده است. به گونه ای كه حتی گوشه ای از وجود اين بزرگواران گرفتار كمترين ظلمت و سياهی و نقص و عيب و جهل نخواهد بود، چون اين طهارت گرفته شده از ذات پاك اللَّه است.

______________________________
(1) احزاب/ 33.

(2) حشر/ 23.