نسيم رحمت، ص: 60
|
ای كه نُصحِ ناصحان را نشنوی |
فالِ بد يا تُست هر جا می روی «1» |
|
پند ناپذيری، آدمی را در درَّه خلاف و خطا فرو می افكند، و فسادها و تباهی ها را به دنبال دارد، و نيز ندامت ها و حسرت هايی سنگين و ماندگار را موجب می شود.
|
هر كه را مُشك نصيحت سود نيست |
لا جَرَمم با بوی بد خو كردنی است «2» |
|
از اين رو علی عليه السلام می فرمود:
«فَانَّ مَعْصِيَةَ النَّاصِح الشَّفِيقِ العالِم الْمُجَرَّبِ تُورِثُ الْحَسْرَة» «3»
بی گمان، سرباز زدن از پند نيكخواهانِ دلسوز و آگاه و آزموده، مايه پشيمانی و حسرت است.
|
به شادكامی دشمن كسی سزاوار نيست |
كه نشنود سخن دوستان نيك انديش «4» |
|
فرعون
از شمار كسانی كه نصيحت دوستان نيك انديش را نشنيد و ناشنيده گرفت، فرعون بود.
|
نااهل ز تربيت كجا بهره برد |
چينی نشود زباده، مبنایِ سفال «5» |
|
و موسی از اين ماجرا رنج می برد، و شِكوه داشت، و شكايت خود را پيش
______________________________ (1) مثنوی معنوی، دفتر سوم، بيت 216.
(2) مثنوی معنوی، دفتر چهارم، بيت 35.
(3) نهج البلاغه، خطبه 105.
(4) سعدی.
(5) سعدی.
