نسيم رحمت، ص: 305
|
زاری و گريه قوی سرمايه ای است |
رحمت كلی قوی تر دايه ای است |
|
|
دايه و مادر بهانه جو بود |
تا كه كی آن طفل او گريان شود |
|
|
طفلِ حاجات شما را آفريد |
تا بناليد و شود شيرش پديدژ |
|
|
گفت ادعوا اللَّه بی زاری مباش |
تا بجوشد شيرهای مهرهاش «1» |
|
|
چون بگريانم بجوشد رحمتم |
آن خروشنده بنوشد نعمتم |
|
|
گر نخواهم داد خود ننمايمش |
چُونْش كردم بسته دل بگشايمش |
|
|
رحمتم موقوف آَّ خوش گريه هاست |
چون گريست از بهر رحمت موج خاست «2» |
|
بنابراين، می بينيد كه او بی جهت نام رحمن و رحيم بر خود ننهاده است، بلكه دريا دريا رحمت است.
و به خود او سوگند كه رحمتش از شگفتی های غير قابل هضم برای بشر است.
باب توبه گشوده است
در مجلس حضرت رضا عليه السلام سخن از جنگ جمل به ميان آمد، و هر كسی چيزی گفت، يكی گفت: آن ناجوانمردان بر وجود نازنين علی عليه السلام شمشير
______________________________ (1) مثنوی معنوی، دفتر دوم، بيت 1951 تا 1954.
(2) مثنوی معنوی، دفتر دوم بيت 373 تا 375.
