نسيم رحمت، ص: 246
|
جمله ذرات زمين و آسمان |
با تو می گويند روزان و شبان |
|
|
ما سميعيم و بصيريم و هُشيم |
با شما نامحرمان ما خاموشيم «1» |
|
بنابراين، مسلّم و روشن است كه در اين عالم دو بانگ طنين انداز است، يكی بانگ پاكان كه همان اولياء و انبياء الهی بوده، و ديگری نيز بانگ ناپاكان كه شياطين و اشقياء باشند.
گوش عقل
بانگ پاكان جز با گوش عقل نمی توان شنيد، همچنانكه صدای ناپاكان را جز با گوش نفس نمی شنوند. حال تا آدمی كداميك از اين دو گوش را فربه و آماده ساخته باشد.
همرنگی
شياطين می كوشند كه با دعوت خود انسان را هم ترازِ خود ساخته، و به هرگونه پليدی و آلودگی، آلوده سازند.
و خدا و انبيا و پاكان نيز انسان را به رفعت و پاكی و بلندی و مقام شامخ، و انسانيت و لقاء حق دعوت می كنند.
آنها می كوشند كه انسان به مرتبت و منزلتی دست يابد كه حتی فرشتگان از ارزيابی مقام ايشان در بمانند.
و می خواهند كه انسان به مقام و موقعيتی نيل يابد كه در تمامی زمينه های زندگی قدس و قداست يافته، و در يك سخن، در تمام مراحل زندگی همرنگ خود آن بزرگواران باشد.
آتش، آمرزش
______________________________ (1) مثنوی معنوی، دفتر سوم، بيت 1016 تا 1019.
