نسيم رحمت، ص: 61
خداوند برد، و گفت: فرعون گوش شنوا ندارد، و هرگز تن به آنچه خير و صلاح است نمی دهد، پس زمينه هلاك و نابودی او را فراهم ساز!
|
پند گفتن با جهولِ خوابناك |
تخم افكندن بُوَد در شوره خاك |
|
|
چاك حُمق و جهل نپذيرد رُفو |
تخم حكمت كم دهش ای پند گو «1» |
|
خطاب رسيد: موسی! نقشه هلاك و نابودی فرعون را خود پيشنهاد كن، موسی گفت: آب و نانش را بگير.
خداوند فرمود: موسی! او دست از بندگی من شسته است اما من دست از خدايی نمی شُويم، و بر خود الزام و واجب نموده ام كه بر همگان عطابخش و كريم باشم.
«كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلی نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ» «2»
و راستی كيست جز پروردگار كه از سويی مالك و دارای مطلق باشد و از سويی نيز بخشش و عطا را بر خود تكليف و الزام كند؟
باری، كدام كريم است كه اينگونه دارا باشد و دهنده، و دهندگی را بر خود ضرور و لازم و واجب كند و سند وجوب را نيز در دسترس تمام خلق قرار دهد؟
سند قرآنی
باری؛ اين سخن كه خداوند دارای رحمت است، و رحمتش نيز بی منتهاست، و خود بر خود الزام و واجب نموده كه رحمن و رحيم باشد، يك سخن و سند قرآنی است. و قرآن، كتاب همه، و در دسترس همگان است.
و البته، آنچه در جهان و طبيعت نيز شاهديم سند و گواهی ديگر بر اين
______________________________ (1) مثنوی معنوی، دفتر چهارم، بيت 2264 و 2265.
(2) انعام/ 54.
