نسيم رحمت، ص: 132
بسم اللَّه الرحمن الرحيم، تنها سرمايه سليمان بود.
انگشتر سليمان
اينكه می گويند: سليمان انگشتری با خود داشت كه با آن جن و پری و ديو و دَد و يا هوا و زمين را مسخر خود می ساخت گمان می كنيد انگشتری از نقره بوده كه بر آن عقيقی زيبا و خوش نما سوار شده باشد؟ نه! اشتباه نكنيد، بلكه انگشتری سليمانی چيزی جز بسم اللَّه الرحمن الرحيم نبود، كه با آن هر كار كه می خواست می كرد، و هر گره كه داشت باز می كرد.
مرحوم قاضی كه شاگردان برجسته ای همچون علامه طباطبايی تربيت فرمود، می گويد: يا استادم مرحوم كشميری به خانه رسيديم اما درب قفل بود، و نه با ايشان و نه با من كليد همراه نبود. يكباره فرمود: يا فاطمة الزهراء، و درب گشوده شد!
حال، وقتی كه نام فاطمه قفل بسته را می گشايد، آيا بسم اللَّه كه نام مقدس مولای فاطمه است اگر بر زبان پاك سليمان جاری شود گرهگشايی نمی كند؟!
و البته بسم اللَّه الرحمن الرحيم تنها گره از كارهای فرو بسته گشوده نمی شود، بلكه فضيلت های بی شماری را نيز نصيب انسان می نمايد. همچنان كه در روايت آمده است برای كسی كه اين آيه را تلاوت می كند، به تعداد حروف آن حسناتی در نامه اش ثبت می شود كه از دنيا و آنچه در آن است برای وی نيكوتر است.
