نسيم رحمت، ص: 192

يعنی همه چيز را بازگفته است پس چيزی نيست كه مبهم و تاريك باشد چرا كه نور است و در پرتو نور ظلمت را جايگاهی نيست.

و اگر كسی دست به دامان قرآن نداشته باشد در منتهای ضلالت و گمراهی پيش خواهد رفت، همچنانكه پيش از بعثت، كه پای اين كتاب پر فروغ در ميان نبود، همگان در گمراهی غوطه ور بودند.

«هُوَ الَّذي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفي ضَلالٍ مُبينٍ»

مزرعه جان

و كسی كه دانه هايی قرآنی را در مزرعه جان خود كشت كند در حقيقت عاقبت انديشی كرده، و در آخرت و برای ابد بر سفره محصول خود خواهد نشست، و اين بركتی است كه خداوند آن را وعده كرده است:

«مَنْ كانَ يُريدُ حَرْثَ الآْخِرَةِ نَزِدْ لَهُ في حَرْثِهِ» «1»

كسی كه بر آنست كشت و محصولی داشته تا در آخرت به كار آيد بركت و وسعت در كار او خواهيم كرد، و محصول او را افزون خواهيم نمود.

«وَإِنْ تَكُ حَسَنَةً يُضاعِفْها وَيُؤْتِ مِنْ لَدُنْهُ أَجْراً عَظيماً» «2»

و حسنه به چيزی گفته می شود كه در منتهای زيبايی است، و اين شامل واجبات الهی و نيز مستحبات خواهد بود.

و البته اندازه اين فزونی و بركت به اخلاص و معرفت انسان بازگشت می كند.

پس به ميزانی كه انسان در كار خود عرفان و خلوص داشته باشد، به همان ميزان حصول كار او پر بارتر خواهد بود. از اين رو در كتاب خداوند، گاه پاداش

نيكی را به ده برابر ياد می شود، همچنانكه فرمود

______________________________
(1) شوری/ 20.

(2) نساء/ 40.