نسيم رحمت، ص: 259
|
خود بيا كه می كشم من ناز تو |
عرش و فرشم جمله پا انداز تو |
|
اساساً، عارفان، و عاشقان جمال يار دنيا را برای شبِ آن می خواهند، و شب را برای مناجات، از اين رو شبی برايشان نمی گذرد جز آنكه پا در ركاب بندگی و عبادت حق داشته باشند.
در خبر آمده است: چگونه پاره ای دعویِ عاشقی می كنند اما شب را تا به صبح در خواب فرو می شوند.
عاشقی كار سری نيست كه بر بالين است «1»
شب عاشورا، وقتی كه از زبان خواهر بزرگوارش شنيد دشمن قصد هجوم دارد، او را به نزد عباس فرستاد كه از دشمن همان شب را مهلت بخواهد زيرا بندگی و عبادت و مناجات و استغفار و تلاوت در شب را دوست دارد.
فرمود:
«واللَّه يَعْلَمُ انَّی احِبُّ تَلاوَةَ كِتابِه»
خدا شاهد است كه من عاشق تلاوت قرآنم.
حسين بن علی عليه السلام زندگی را برای همين چيزها می خواست، و البته پيروان او نيز اينگونه اند.
او اگر چند دقيقه ای بر سفره می نشيند تا طعامی تناول كند از آنروست كه می خواهد آن را به انرژی بدل نموده، و انرژی را نيز به نماز، به روزه، به تلاوت كتاب خدا، و به اخلاق شايسته و انسانی بدل نمايد.
طوائف دوم
بنابراين، مردم دو طايفه اند: طائفه ای دارای چشم بينا، و طائفه ای نيز از آن محرومند.
حال، راستی ما جزء كداميك از اين دو طائفه ايم؟!
______________________________ (1) پروين اعتصامی.
