صبر از ديدگاه اسلام، ص: 214
مكه تا سال آخر عمر پيغمبر صلی الله عليه وآله در دست مشركين بود وهمه نيروی اسلام در مدينه بود، ولی به صورت نهال جوانی بود كه بعد از مرگ پيغمبر صلی الله عليه وآله خيلی راحت می شد اين نهال را از جا بكنند و بخشكانند سرانجام نابود كنند و ديگر اسلامی نبود كه از مدينه ظهور خود رابه مناطق ديگر وخارج ازمنطقه عرب برساند وروزی بيايد كه دنياگير شود.
با ولادت حضرت سيدالشهدا عليه السلام، پروردگار برای هميشه فطرت را از اسارت نجات داد و اين درخت با خون حضرت سيدالشهدا عليه السلام و ياران با كرامتش آبياری شد و اين خون تزريق شده، حيات ابدی اسلام را تضمين كرد كه جمله زيبايی نيز
نقل شده است كه نمی دانم از كيست، ولی حقيقت است كه:
«1»
ظهور و رخ نشان دادن اسلام، مربوط به پيغمبر صلی الله عليه وآله است، اما دوام اين دين، مربوط به حضرت سيد الشهداء عليه السلام است.
آن مرد بزرگ اين مطلب را بر اساس اين آيه قرآن كه فرشتگان مطلقا اهل معصيت نيستند می گفت، كه فطرس را به اين شكلی كه نقل كردند و جزء نُقل شيرين مجالس امام حسين عليه السلام شده است، رد می كرد و می گفت: آيه قرآن از قبول اين داستان امتناع دارد، چون خلاف صريح آيات قرآن مجيد است.
ملائكه اهل گناه نيستند، همين طور حيوانات نيز اهل گناه نيستند:
«» «2»
______________________________ (1)- علامه امينی، كتاب الغدير: 3/ 246 به اين كلام اشاره كرده است.
(2)- هود 56: 11؛ هيچ جنبنده ای نيست مگر اينكه او مهارش را به دست [قدرت و فرمانروايی خود] گرفته است.»
