نسيم رحمت، ص: 97

نخست خون شده، و سپس استخوان و گوشت و پوست و اندام و آراستگی می يابد.

و به دنبال آن نيز فضايی واسع و پردامنه می خواهد كه آن نيز بی پاسخ نمی ماند. و در همين جاست كه مادر درد زايمان می گيرد. و در اين درد حرارتی فراوان بر بدن وارد می شود به گونه ای كه استخوان ها نرم شده و كنار می روند تا مبادا هنگام ولادت بر فرزند آسيبی رسد. و بدينسان، طفل به عالَمی گام می نهد كه سقف آن آسمان و سطح آن زمينی واسع و پر پهناست.

«يا عِبادِيَ الَّذينَ آمَنُوا إِنَّ أَرْضي واسِعَةٌ» «1»

يعنی از شكم تنگ و پر ظلمت مادر به جهانی آمده است كه پنج قاره دارد، و با درياهای بسيار، و منظره های رنگ در رنگ و پر تنوع، و به هر كجا كه عزم و ميل مهاجرت دارد می تواند.

براين اساس، بايد گفت كه بخشی از حاجات و نيازهای انسان در دوران بارداری مادر كه همان ايام نطفگی است مرتفع می شود.

كه البته اين ايام را ما پيش از اين پشت سر گذاشته ايم.

در همين جاست كه حضرت سيدالشهداء عليه السلام زار زار می گريست و می فرمود:

خدايا! چگونه در صلب پدران و رَحِم مادران از ما پذيرايی نمودی.

سعدی می گويد: روزی از خود بی خود شدم و پنجه ام را مشت كرده و بر مادرم كوفتم. مادرم گفت: هيچ می دانی در آن چند ماه كه تو را در شكم داشتم چه ها كشيدم؟ فراموش كرده ای كه در آغوش من دو سال تمام از شيره جانم نوشيدی؟

و چه شب ها كه نخوابيدم تا تو در خواب آرام باشی؟ حال آيا مزد اين همه حمايت و لطف اين است كه مشت را گره كرده و بر من بكوبی؟!

راستی اگر «مادر» جهت حمل و نوازش ما، خود را مُحِق و صاحب حق می داند و از اين رو طالب مزه است، حال آيا خداوند كه ما را آفريد و از آغاز آفرينش دست حمايت خود را كوتاه نكرد، و نخستين موهبت او نيز اين بود كه مادری دلسوز و

______________________________
(1) عنكبوت/ 56.