.jpg)
.jpg)
نسيم رحمت، ص: 314
معايب باشند، به انسان نشان دهد.
«مَنْ أبانَ لَكَ عَنْ عُيُوبِكَ فَهُوَ وَدُودُك» «1»
كسی كه عيوب تو را برای تو آشكارا بگويد، پس او دوست واقعی توست.
اساساً، كسی كه بی پرده عيوب انسان را برای انسان باز می گويد، در غياب وی هرگز آنها را برای كس و يا كسان ديگر بازگو نمی نمايد.
«مَنْ كاشَفَكَ فِی عَيْبِكَ حَفِظَكَ فِی غَيْبِكَ» «2»
كسی كه بی پرده و پيش رو عيب های تو را بگويد، در غياب، آبروی تو را حفظ خواهد كرد، و از بدی های تو نخواهد گفت.
همچنانكه اگر كسی عيب انسان را در پيش رو كتمان نموده و نگويد، به حتم در پشت رو آن را صد چندان نموده و مو به مو برای ديگران خواهد گفت.
«ما حَفِظَكَ غَيْبَكَ مَنْ حَفِظَ عَيْبَك» «3»
كسی كه عيب تو را حفظ نمايد و باز نگويد، غيب تو را نيز حفظ نخواهد كرد، و آن را برای ديگران باز خواهد گفت.
و نشانه اين دوستان ناراست و بی صدق آنست كه عيب ديگران را پيش روی انسان باز می گويند، و همين نشان آنست كه بی ترديد عيب انسان را نيز پيش روی ديگران خواهند گفت.
|
هر آنكه برَد نام مردم به عار |
تو چشم نكو گويی از وی مدار |
|
|
كه اندر قفای تو گويد همان |
كه پيش تو گفت از پس مردمان «4» |
|
______________________________ (1) غرر الحكم ودرر الكلم 2، 179/ 565.
(2) غرر الحكم و درر الكلم 2، 182/ 614.
(3) غرر الحكم و درر الكلم 2، 277/ 260.
(4) سعدی.
