صبر از ديدگاه اسلام، ص: 151

حضرت در مدينه خانه ای كاه گلی معمولی داشتند و مدينه نيز شهر كم جمعيتی بود و امام مجتبی عليه السلام در كمال زهد به سر می بردند. فرهنگ امويان و عباسيان كاری كرد كه حضرت را با تشكيل دهندگان حرمسراها و شهوترانان عالم و افراطيان در غريزه جنسی يكی بدانند.

اگر ايشان با سيصد دختر ازدواج كرده باشند، حداقل بايد صد نفر آنها بچه دار می شدند، چون هر سيصد دختر كه نازا و عقيم نبودند.

وجود مقدس ايشان در اين دنيا سه فرزند پسر از يك خانم با كرامت و بسيار بزرگوار داشتند؛ حسن بن حسن، قاسم بن حسن و عبدالله بن حسن و هر سه در روز عاشورا برای ياری حضرت سيدالشهداء عليه السلام شركت داشتند كه حسن بن حسن خيلی زخم خورد، ولی شهيد نشد، چون بعد از روز عاشورا او را در ميان كشته ها ديدند دارد نفس می كشد، اهل بيت عليهم السلام با خود برداشتند و به شام بردند و به مدينه برگرداندند.

اين حسن بن حسن فرزند بزرگ امام مجتبی عليه السلام همان بزرگواری است كه با فاطمه دختر حضرت ابی عبدالله الحسين عليه السلام ازدواج كرد و از ازدواج اين زن و شوهر، نسل بسيار بابركت و عظيمی به وجود آمد، از جمله خاندان طباطبايی منطقه زواره و اردستان، خاندان طباطبايی بحرالعلوم، خاندان طباطبايی حكيم در

عراق كه در اين هزار و پانصد سال از نسل حسن بن حسن می باشند.

از اين زن و شوهر هزاران مرجع تقليد، مفسر قرآن، مبلغ دين، نويسنده، عارف و سالك به وجود آمده است. همراه با آثار عظيمی كه ذرّيّه اين زن و شوهر از خود بر جای گذاشتند.

فرزند دوم حضرت امام حسن عليه السلام هم قاسم بن حسن است كه ازدواج نكرد و در سن ازدواج نبود، چون روزی كه امام مجتبی عليه السلام شهيد شد، ايشان سه ساله بود، و در كربلا سيزده ساله بود و در جنگ با دشمن نيز سنگباران و تيرباران شده، شهيد شد. فرزند سوم حضرت امام حسن عليه السلام نيز ده ساله بود كه پدر را به ياد نمی آورد، خيلی با عمو مأنوس بود كه أبی عبدالله عليه السلام سفارش او را به خواهر خويش كردند كه او را با خود به شام ببرند و به مدينه برگردانند كه از دست عمه فرار كرد و به ميان