صبر از ديدگاه اسلام، ص: 226
روزی هنرمندی كه به دربار فرعون می آمد، فرعونيان و وكلا و وزرا را می خنداند، آمد وارد دربار شود، مردی را با لباس و كفش معمولی، با چوبدستی ديد كه چهره اش به چوپانان می ماند. تعجب كرد كه چنين كسی، با وضعی كه هيچ چيزش با دربار تناسب ندارد، اينجا برای چه كار آمده است؟
از مأمور دربار سؤال كرد: اين كيست؟ گفت: اين موسی بن عمران عليه السلام است.
گفت: عجب، اين با اين وضعيت می خواهد اعلی خ حضرت و اطرافيان او را به دين خودش در آورد؟ گفت: بله.
اين هنرپيشه مقداری حضرت موسی عليه السلام را ارزيابی كرد، به خانه رفت. چون هنرپيشه ها همه وسايل گريم را دارند، لباسی شبيه حضرت موسی عليه السلام را پوشيد و چوبدستی ای شبيه او برداشت و خود را شبيه حضرت كرد و به دربار آمد، گفت: به اعلی حضرت خبر بدهيد كه هنرپيشه دربار می خواهد ادای اين چوپان بيابانگردی را كه می گويد من پيغمبر هستم و از طرف خدا آمده ام، در بياورد.
گفتند: بيا. ادايی درآورد كه آن روز فرعون و فرعونيان از روزهای ديگر بيشتر خنديدند. فرعون به او گفت: گاهی تو به لباس موسی در بيا و ما را از خستگی در بياور. از اين داستان مدتی گذشت. به فرموده خدا در قرآن مجيد: زمان غرق شدن فرعون و فرعونيان و نجات حضرت موسی عليه السلام و اهل ايمان رسيد.
خداوند به حضرت موسی عليه السلام گفت: شبانه كل مؤمنين را بردار و وارد رود نيل شو، من آب را از دوازده منفذ خشك باز می كنم كه اين منافذ زمين باشد و دو ديوار آن از آب باشد و آب نيز به هم جمع نيايد.
خدا در قرآن می فرمايد:
«» «1» ميليون ها سال است كه در اين اقيانوس ها، رودخانه ای وسط آب از آب شيرين هست و دو طرف آن نيز آب تلخ و شور است. ميليون ها سال است كه آب آن طرف
______________________________ (1)- رحمن 19: 55- 20؛ «دو دريای ] شيرين و شور] را روان ساخت در حالی كه همواره باهم تلاقی و برخورد دارند؛* [ولی ] ميان آن دو حايلی است كه به هم تجاوز نمی كنند [درنتيجه باهم مخلوط نمی شوند!].»
