نسيم رحمت، ص: 295

خداوند او را پناه داده، و نيز نواقص و نقائص وی را مرتفع ساخت.

قرآن كريم از بانويی ياد می كند كه در كنار همسر با كرامت خود با نام عمران زندگی می كرد.

عمران و همسر خود ساكن فلسطين بودند.

و فلسطين مهد فساد، غفلت، شهوت و تباهی و گناه بود.

همسر عمران كه در حد خود پروردگار جهان را به خوبی شناخته و با قلب پاك خود حق را لمس و احساس كرده بود، وقتی كه فرزندش به دنيا می آيد و می بيند كه فرزند دختر است هيچ دغدغه و ترديد و وسوسه ای به قلب خود راه نمی دهد، و در همانجا توسل به ذات پاك حق يافته و به او پناه برده و از او مدد خواسته، و از او سلامت و سعادت فرزند را طلب می نمايد:

«إِنِّي أُعِيذُهَا بِكَ وَذُرِّيَّتَهَا مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ» «1»

خدايا! اين فرزند و فرزندان او به پناه تو می خواهم تا از ناحيتِ شيطان رجيم در امان باشند.

شيطان از شَطَن و آن به معنای موجودی است كه جز شر و شرارت چيزی از خود پديد نمی آورد.

بر اين اساس هر عاملی كه منبع شر باشد شيطان است.

و اين نشان از ايمان و گستردگی فهم همسر عمران است، كه می داند توان و قدرت خداوند محدود و كم نيست، از اين رو با خود می گويد: حال كه او را به پناه خداوند می دهم بگذار تمام نسلی كه از نيز پديد می آيد به پناه او بخواهم.

يعنی من كه به در خانه كريم می روم پس از چه رو كم بخواهم، و برای يك نفر خواهش كنم؟ حال كه او مالك هستی است:

«قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ» «2»

______________________________
(1) آل عمران/ 36.

(2) آل عمران/ 26.