نسيم رحمت، ص: 306

كشيدند حال آنكه او مظهر عدل و حق بود، و پيامبر در باب او فرموده بود: جنگ با علی جنگ با من، و جنگ با من جنگ با خداست، در همين ميان يكی آشفته شد و به فرياد آمد و گفت: خداوند تمامی آنان را لعنت كند! و امام عليه السلام با شنيدن اين سخن فرمود: از چه تمامی آنان را نفرين و لعن می كنی؟ هيچ می دانی پاره ای از آنان تائب شدند.

يعنی رحمت خداوند تا آنجاست كه برای جنگ با علی نيز كه در حقيقت بنا بر فرمايش رسول خدا جنگ با خود اوست باب توبه را گشوده است.

بنابراين، هرگز هيچ گناهكاری را از خود نرانده و نرنجانيد.

مبادا كسی را از خداوند نااميد كنيد، وگرنه او درهای رحمت خويش را بر خود شما خواهد بست.

پس تا می توانيد ديگران را تشويق كنيد كه با خداوند آشتی كنند.

به آنها بگوييد كه اين نام های مبارك حق بيهوده انتخاب نشده است، بلكه تمامی حق است و حقيقت دارد.

برای آنان تا می توانيد از رحمت و مغفرت خداوند بگوييد، و به آنان بگوييد: اگر كسی سال ها و سال ها سنگين ترين معاصی و گناهان را مرتكب شده باشد، اگر يكباره صادقانه تصميم به بازگشت داشته باشد، هر چند پس از تصميم توفيق جبران نيفاته و مرگ گريبان او را بگيرد، بر اساس روايات و سخنان بزرگان دين چنين كسی آمرزيده و بخشيده خواهد شد.

حال شما ببينيد وقتی خداوند با چنين كسی چنين می كند با شما كه عمری دست به دامان او بوده ايد چه خواهد كرد.