.jpg)
.jpg)
نسيم رحمت، ص: 325
بر تو باد به اخلاص در دعا، زيرا دعای خالص سزاوارتر به اجابت است.
و هيچ ناگفته نماند كه در اجابت دعا و خواست های انسان جز اخلاص، پاكی و طهارت و پرهيز از معاصی و گناهان نيز شرط مسلّم است.
|
هر كه را دل پاك شد از اعتلال |
آن، دعايش می رود تا ذوالجلال «1» |
|
وگرنه اگر پای در خط خطا و كج باشد، به هنگام شام و سحر دست به دعا داشتن هيچ فايدتی ندارد.
|
پای تو همواره به راه كج است |
دست تو هر شام و سحر بر دعاست |
|
|
چشم تو بر دفتر تحقيق، ليك |
گوش تو بر بيهده و ناسزاست «2» |
|
و هيچ، از ياد نبريم كه بر اساس حكمت و مصلحت گاه در اجابتِ دعا تاخير می شود، و اين نبايد مايه نوميدی و يأس باشد.
«لايُقْنِطَنَّكَ انْ ابْطَأَتْ عَلَيْكَ الْاجابَه» «3»
اگر دعايت دير به اجابت رسيد نوميد مباش.
«رَبَّما اخِّرَتْ عَنْكَ الْاجابَة لِيَكُونَ أطْوَلُ لِلْمَسْأَلَةِ وَأَجزلُ لِلْعَطِيَّة» «4»
ای بسا اجابت سؤال و خواست و دعای انسان به تاخير افتد تا زمانی بشتر صرف دعا و مناجات با حق كند، و پاداش و عطيه ای عالی تر و والاتر به ارمغان گيرد. از اين گذشته خداوند حالت حاجت و نياز خواهی بندگان خويش را بسيار خوش دارد.
______________________________ (1) مثنوی معنوی، دفتر سوم، بيت 2305.
(2) پروين اعتصامی.
(3) دستور معالم الحكمه 75.
(4) عيون الاخبار 2/ 27.
