.jpg)
.jpg)
نسيم رحمت، ص: 90
می دهند.
يعنی، همه آنچه هست فرياد می كنند كه هستی و جهان را خدايی است.
|
با صد هزار جلوه برون آمدی كه من |
با صد هزار ديده تماشا كنم تو را «1» |
|
وقتی كه انسان زيبايی مطلق و جمال بی نهايت را می بيند، يك چشم كم، دو چشم نيز كم است، بلكه هزاران چشم را نيازمند است.
برای ديدن چنين زيبايی يك روز كم، دو روز كم، هزاران روز نيز اندك و ناچيز می نمايد، از اين رو می فرمايد:
«هُمْ فيها خالِدُونَ» «2»
يعنی در قيامت تا بلندای ابديت شاهد جمال حق خواهيد بود.
چون برای تماشای آن جمال، يك زمان ابدی مورد حجت است.
راستی وقتی اسماء او اينهمه زيباست خود او چقدر زيباست.
آيا اسمی زيباتر از رحمن، و يا رحيم سراغ داريد؟ و يا اسمی دلنشين تر از غفور، غفار، راحم وجود دارد؟
آيا تاكنون بارها و بارها غفران و رحم و رحمت او را تجربه نكرده ايد؟
آيا به كنه و منتهای رحمت او پی نبرده ايد؟
هيچ می دانيد كه چرا او اينهمه رحمت در حق ما انسان ها به كار بسته است؟ چون ما را در منتهای ضعف و زبونی و نياز و ناتوانی يافته، و از اين روست كه با ناتوان در نمی افتد، و رحم می كند، همچنان كه ما بر ناتوانان رحم می كنيم.
بنابراين، اسماء خداوند همچون آينه هايی است كه نه تنها جمال و شكوه و زيبايی او را می نماياند، بلكه نيازها و حاجات بشر را منعكس می نمايد.
يعنی وقتی می گوييم: خداوند غفار است يعنی انسان به مغفرت و آمرزش حاجتمند است. و يا وقتی می گوييم: كريم است، در حقيقت نياز انسان به كرامت را
______________________________ (1) فروغی بسطامی.
(2) بقره/ 25.
