نسيم رحمت، ص: 66
گويند، تا آنان نيز به دور از چشم نامحرمان گوسفندان خود را آب داده و سيراب سازند.
و در همينجا موسی پيش رفته و اجازه می خواهد تا گوسفندان آنان را آب دهد. و اجازه می دهند و آب می دهد. و گوسفندان سيراب شده و به راه می افتند، و دختران نيز به دنبال آنها حركت می كنند.
و موسی نيز كه چندی است چيزی نخورده و گرسنگی بر او غالب شده است، به كنار درختی آمده، و می نشيند، و تكيه می زند.
او با آنكه در خانه فرعون نَشو و نما يافت، و معلمی نداشت، اما تا آنجا بصيرت و بينايی داشت كه مؤدب ترين و عاقل ترين مردم زمانه خود به شمار می آمد.
و اين خود يك پيغام است به همه جوانان كه در موج فسادها نيز می توان موسی شد.
از اين رو به جای آنكه به پيش خلق خدا ابراز حاجت كند دست به آسمان گرفت و گفت:
«رَبِّ إِنِّي لِما أَنْزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقيرٌ»
خدايا! به همه خوبی ها و نعمت هايی كه پيش از اين بر من ارزانی داشته ای نيازمندم.
يعنی خدايا! خانه می خواهم. و كسی می خواهم كه جای مادر و پدر باشد.
و نيز می خواهم كه معيشتم را تأمين كنی.
دختران به خانه رسيدند.
پدر كه شعيب نام داشت و از پيامبران پاك الهی بود، شگفت زده پرسيد:
امروز چه زود آمديد؟!
گفتند: پدر! جوانی نيرومند و امين در كنار چشمه بود و ما را ياری كرد. و
