صبر از ديدگاه اسلام، ص: 236
به شخص سوم گفتند: تو چه كار كردی؟ گفت: من در نصف يك آيه ماندم. در سوره مباركه يوسف است:
«» «1» اگر تمام مردم عالم جمع شوند، كه تركيبی با اين كوتاهی و پرمعنايی را بسازند، امكان ندارد بتوانند.
سه نفر از گردونه خارج شدند. به چهارمی گفتند: تو چه كار كردی؟ گفت: شما فقط زيبايی، فصاحت و ادبيات اين يك آيه را گوش بدهيد، بعد از اين كه پروردگار خواست طوفان قوم حضرت نوح عليه السلام را جمع كند، فرمود:
«» «2» آن كسانی كه عربی خوانده و به ادبيات عرب مسلط هستند، می فهمند كه خدا در اين آيه از لحاظ فنّ فصاحت، بلاغت، بديع، معانی و بيان چه كار كرده است. نه شعر است، نه انشاء نگاری، نه زيبا سازی جملات، نه هنرمندی در استخدام كلمات، بلكه فقط بايد گفت: قرآن است.
به زمين گفتيم: آب هايی كه تا نوك كوه تو را فرا گرفته است، ببلع. آسمان نيز باريدن باران را متوقف و قلع و قمع كن تا قطره ای آب پايين نيايد. تمام آب ها فروكش كرد. فرمان ما به نابودی ستمكاران قطعی شد، كشتی حضرت نوح عليه السلام با تعادل روی كوه «جودی» نشست.
آن چهار نفر به هم گفتند: اين كلام، كلام بشر نيست. تخريب ساختمان ترديد
______________________________ (1)- يوسف 80: 12؛ «پس هنگامی كه از عزيز مأيوس شدند، در كناری ] با يكديگر] به گفتگوی پنهان پرداختند.»
(2)- هود 44: 11؛ «و [پس از هلاك شدن كافران ] گفته شد: ای زمين! آب خود را فرو بر، و ای آسمان! [از ريختن باران ] باز ايست، و آب كاستی گرفت و كار پايان يافت و كشتی بر [كوهِ ] جودی قرار گرفت.»
