صبر از ديدگاه اسلام، ص: 101
اخلاقی، بخشی از خير دنيا و آخرت خود را تأمين كنند.
اما بايد گفت: اين تصوری نادرست است. چرا كه وجود مبارك حضرت حق خودش نيز اهل صبر است و در حقيقت، صبر، اخلاق پروردگار است. به پيامبر بزرگوار خود، حضرت داود عليه السلام خطاب كرد:
«1»
ای داود! متخلق به اخلاق من شو و به اخلاق من آراسته شو. پروردگار نفرمود:
، با اسم فاعل، بلكه حضرت حق با صفت مشبّهه يا صيغه مبالغه كلمه صبر را به كار گرفته است، در اين گفتار من خدايی هستم كه صبر جزء ذات من است و صبر من، صبری بی اندازه است.
با همين صبر نيز بسياری از بندگانش را نجات داده است و بر اساس صبر، به تمام گنهكاران و مفسدان مهلت داده، برای جريمه آنها، عجله و شتاب نكرده
است. حتی خدا در قرآن مجيد فرموده است: گاهی بدكاران، مجرمان، آلودگان
و پليدان نزد انبيا و پيغمبر عظيم الشأن اسلام عليهم السلام می آمدند و اصرار می كردند كه اگر
در حرفهای خود راستگو هستی كه مجرم، آلوده و گناهكار كيفر دارد، به خدای خود بگو: اكنون ما را كيفر كند كه پروردگار درباره آنها می فرمايد: اين ها اهل استعجال هستند:
«» «2» ولی پروردگار در مقابل گستاخی و شتاب ورزی اين ها برای عذاب شدن، كرارا
______________________________ (1)- ارشاد القلوب: 1/ 127.
(2)- حج 47: 22؛ «و آنان از تو [از روی مسخره و ريشخند] شتاب در عذاب را درخواست می كنند.»