صبر از ديدگاه اسلام، ص: 340
پيغمبر اسلام صلی الله عليه وآله می فرمايد:
«1»
چطور وجود مقدس ايشان پنجاه و هفت سال در دريايی از انواع ابتلائات و به خصوص در برخورد با قرآن داشتند و به چه ساحلی هم رسيدند، ساحل مقام قرب و مقام وصل است هر كه هم دست به دامن ايشان بزند، راحت از موج حوادث رد می شود، خدا عاشق ما است، اين را در آيات و روايات قدسی بيان كرده، عقل هم
همين را می گويد كه صانع به مصنوعش عشق می ورزد و مصنوعش يك مصنوع احسن است كه در قرآن مجيد می فرمايد:
«» «2» چيزی را كه در اين دار وجود آفريده ام به نيكوترين وجه آفريده ام. وقتی وجود مقدسش انسان را به عنوان يكی از نظر می كند و عاشقانه هم نگاه می كند، چون آدم هيچ زيبايی را با تنفر نگاه نمی كند نه طبع انسان و نه طبع موجودات زنده، هيچ زيبايی را با حس تنفر نگاه نمی كند.
و شما می دانيد كه طبع ما طبع جزئی است و اين طبع جزئی ما حكايتی از طبع مطلق عالم دارد، وقتی طبع جزئی ما هر چيز كاملی را جامع و هر نيكويی را با رابطه عاشقانه نگاه كند، معلوم است كه وجود مقدس پروردگار با يك عشق مطلقی به موجود احسن نگاه می كند و در بين تمام موجودات كه قرآن همه را می گويد: احسن هستند اين احسن بودن انسان نسبت به خودش يك احسنيت ما فوق است، نمی توان قياس با ساير موجودات كرد، عاشقانه نگاه می كند انسان در بين تمام موجودات معشوق حق است و حق هم می خواهد اين معشوق تمام فراق را از بين
______________________________ (1)- مدينه المعاجز البحرانی: 4/ 52.
(2)- سجده 7: 32؛ «همان كسی كه آنچه را آفريد نيكو ساخت، و آفرينش انسان را از گِل آغاز كرد.»