صبر از ديدگاه اسلام، ص: 197
شبانه روز در آن بيابان بودند تا همه جمع شدند. اولين باری بود كه در بين يكصد و بيست و چهار هزار پيغمبر، يكی منبر دو ساعته رفته بود. تمام منبرهای حضرت نيز در اين بيست و سه ساله، چند دقيقه ای بوده است، حتی خطبه های نماز جمعه حضرت صلی الله عليه وآله. ايشان دو ساعت صحبت كردند و بعد دست علی عليه السلام را بلند كرده، معرفی كردند. بعد از بيست و سه سال، برای اولين بار بود كه حضرت دو ساعت صحبت می كردند و نفرين كردند. اين امتياز پيغمبر صلی الله عليه وآله ما است، من به سراغ آيات قرآن بروم كه برای شما ثابت بشود كه اين امتياز برای ايشان است:
حضرت نوح عليه السلام در نهايت حوصله اش تمام شد و به خدا گفت:
«» «1» يك نفر را باقی نگذار و همه را نابود كن. خدا نيز نابود كرد.
اما بيست و سه سال، با هشتاد جنگی كه به او تحميل شد، بسياری از ياران او را كشتند، دندان و پيشانيش را شكستند، گاهی عبا به دور گردنش می پيچيدند و با چوب به جان او می افتادند كه ابولهب می گفت: برادر زاده من مرده است، چرا مرده را می زنيد، رهايش كنيد.
ضلالت دشمنان و صبر اميرالمؤمنين عليه السلام
برای اولين بار بود كه پيغمبر صلی الله عليه وآله در معرفی علی عليه السلام زبانش به نفرين باز شد. در تمام حادثه ها گفتند: نفرين كن، گفت: من پيغمبر نفرين نيستم، نفرين نمی كنم، من پيغمبر رحمت هستم. اما بودن علی عليه السلام در دين، قلب، پرونده، نمازها و روزه ها، و
______________________________ (1)- نوح 26: 71؛ «پروردگارا! هيچ يك از كافران را بر روی زمين باقی مگذار.»
