نسيم رحمت، ص: 179
جدا شد، كه هيچ معلوم نيز نيست كه آن دست های جدا شده از آنِ كسانی بوده است كه نمی دانيم، ولی هر چه بود گنديد و پوسيد و رفت، همچنانكه بدن های آنان يا به صورت دست جمعی به زير خروارها خاك شد و يا طعمه سگان و گرگان ولگرد قرار گرفت، ولی در كربلا دو دست از بدن جدا شد، كه همچنان يادش دلها را به آتش می نشاند.
راستی، چرا اين دو دست همچنان جاودانه و پر افتخار مانده است، و تا بلندای ابديت می ماند؟!
آيا اگر برای خدا نبود ماندگار می شد؟! هرگز!
