نسيم رحمت، ص: 55

می كنند، اما از آنجا كه طرح آن مايه ملال نيست توضيحاً يادآور می شوم: كسانی كه سبك و سياق منابر جناب استاد حسين انصاريان را تجربه كرده اند می دانند بسی اتفاق می افتد كه ايشان سايه نشين كلام خود می شود و هرگز از كنار مطالب، كه غالب احوال نيز اقتباس از آيات كتاب خدا و روايات معصومان گرام است. سطحی و ساده عبور نمی كند، بلكه توشه ها برگرفته، و خوشه ها نيز نثار ياران می كند.

درست مثل باغبانی كه دوستان را به بوستان خود می خواند اما از هر درخت نيز چندی ثمر چيده و به دامان ايشان می ريزد.

و اين ثمرات و ميوه ها، هم اكنون، در پس همان دايره ها نشسته و كام خِرد خوانندگان را حلاوتی ديگر می بخشد.

تا چه نظر آيد