.jpg)
.jpg)
نسيم رحمت، ص: 324
خداوند وقف بيماران و گرفتاران نبوده، و نه منحصر به وقت بيماری و گرفتاری و ابتلا خواهد بود. از اين رو نمی توان گفت: آنكه در چنگ بلا گرفتار آمده است به دعا و خواستن نيازمندتر است.
«ما مِنْ احَدٍ ابْتَلی وَانْ عَظُمَتْ بَلْوَاهُ
بِأحَقّ بِالدُعاءِ مِنَ الْمُعافی الَّذِی لايَأمَنُ البَلاء» «1»
و انسان، چه سالم و چه گرفتار، در هر حال كه دعا می كند و از او چيزی می خواهد بايد از سر صفا و اخلاص باشد، از همه چيز و از همگان قطع اميد نموده و تنها دل به كرم او داشته باشد.
پاك ساز از غير دل وز خود تهی شو چون جُباب «2»
«واخْلِص فِی المَسألَه لِرَبِّك» «3»
هنگام درخواست، خالصانه، دعا كن.
|
اميد ز هر چه هست بايد برداشت |
دل ز آنچه بجز حق است، بايد برداشت |
|
|
در وقت دعاست دست برداشتنت |
رمزی، كه ز جمله دست بايد «4» برداشت |
|
و البته، برای اخلاص فوائد و منافعی فراوان است از جمله اينكه اجابت را تسريع می نمايد.
برو جان بابا در اخلاص پيچ «5»
«عَلَيْكَ بِاخْلاصِ الدُّعاءِ فَانَّهُ اخْلَقُ بِالْاجابَة» «6»
______________________________ (1) مستدرك نهج البلاغه، 169.
(2) وحشی بافقی.
(3) نهج البلاغه، نامه 31.
(4) واعظ قزوينی.
(5) سعدی.
(6) غرر الحكم ودرر الكلم 2، 18/ 11.
