.jpg)
.jpg)
نسيم رحمت، ص: 89
بی جهت و از سر جهل صورت می پذيرد؟ هرگز! بلكه می بينم.
و چون می بينم اينگونه افتادگی و خشوع می كنم.
سيدالشهداء عليه السلام در دعای عرفه فرياد می كند كه: تو روشن و آشكارايی و هرگز زمانی نبوده است كه غايب و ناپيدا باشی.
«مَتَی غِبْتَ حتی تَحْتاجَ إلی دَلِيل» «1»
كی و كجا بوده ای كه برای اثبات تو حاجت به دليل باشد.
|
كی رفته ای زدل كه تمنا كنم تو را |
كی بوده ای نهفته كه پيدا كنم تو را |
|
|
غايب نگشته ای كه شوم طالب حضور |
غيبت نكرده ای كه هويدا كنم تو را «2» |
|
يعنی من همه جا شاهد جمال بی منتهای تو هستم.
يعنی من وقتی می گويم: «بسم اللَّه الرحمن الرحيم» تو را می بينم، و آنگاه نام تو را برده و تو را صدا می كنم.
بيشترِ «بسم اللَّه» های ما غيبت خداوند است چون او را نمی بينم. و از همين روست كه هيچ تأثيرگذار نيست، زيرا كه اين خود نوعی گناه است چون او خوش ندارد كه نام او را ناديده و از سر جهل و به دور از معرفت بر زبان برانيم.
وگرنه اگر «بسم اللَّه» از سر غيبت نباشد تأثير می گذارد.
اينكه حضرت سيدالشهداء عليه السلام خدا را آشكارا و روشن می بيند از آن روست كه همه آفرينش را جلوه ها و آثار او می داند.
«إِنَّ في خَلْقِ السَّماواتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلافِ اللَّيْلِ وَالنَّهارِ لآَياتٍ لِأُولِي الْأَلْبابِ» «3»
يعنی، آنچه هست فِلِش به جانب خداوند است، و تنها او را نشان و نشانی
______________________________ (1) دعای عرفه.
(2) فروغی بسطامی.
(3) آل عمران/ 190.
