نسيم رحمت، ص: 202

خواهد شد.

و اين درست بر خلاف خداوند است كه هرگز با اعطاء و بخشش خود از او چيزی كسر وكم نمی شود، و پس از بخشش نيز همانست كه بود.

در حقيقت خداوند همچون نام خود است.

چرا كه نام اللَّه كه نام مبارك اوست با حذف و گرفتن هر حرف از آغاز آن باز همان است كه بود، و همچنان دلالت بر همان وجود مقدس دارد، نه اينكه بی معنا شود و يا معنايی ديگر بيابد.

همچنانكه اگر حرف الف از آغاز آن گرفته شود واژه مبارك «اللَّه» به دست می آيد، و آن نيز معنای «خداوند» را با خود دارد «1»، و خود از كلمات مقدسه ای است كه در كتاب خدا و در لابلای آيات فراوان به كار رفته است.

در يكی از همين آيات آمده است:

«وَللَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ» «2»

مشرق و مغرب عالَم از آنِ خداوند است.

منظور از مشرق و مغرب در اين كريمه مباركه مشرق و مغرب نيست تا شامل ساير جهات نباشد، بلكه مراد مشرق و مغرب نسبی است و شامل دو نيم دائره افق خواهد بود.

و اساساً در پاره ای از آيات كتاب خدا مشرق و مغرب به تمامی جهات اطلاق می شود از اين رو فرمود:

«وَأَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذينَ كانُوا يُسْتَضْعَفُونَ مَشارِقَ الْأَرْضِ وَمَغارِبَهَا» «3»

شرق و غرب زمين- سراسر روی زمين- را در اختيار جمعيتی كه روزی ناتوان

______________________________
(1) همچنانكه اگر لام للَّه حذف شود واژه مبارك «لَهُ» و اگر لام آن نيز حذف گردد كلمه مباركه «هُ» كه هُو نيز خوانده می شود به دست می آيد، و پر واضح است كه «لَه» و «هو» هر دو اشاره به وجود مقدس خداوند دارند.

(2) بقره/ 115.

(3) اعراف/ 137.