.jpg)
.jpg)
نسيم رحمت، ص: 260
آيا چشم ما نيز بيناست، و يا در شمارِ مردم نابينايانيم؟
من گمان می برم كه ما نشانه های هيچيك از اين دو طايفه را نداريم.
يعنی نه مثل طائفه نخست بوده كه در همه احوال خدا را در ياد خود داشته باشيم، و نه از شمار طائفه ديگريم كه در تمام حالات از خدای خويش غافل و بی خبر باشيم.
پس، بايد پذيرفت كه چشم داريم اما ضعيف، و فهم داريم اما محدود.
و برای بيرون شدن از اين محدوديت و ضعف هيچ راهی بهتر از دعا و خواستن از پروردگار نيست.
زان كه خواص دعا دفع بلا كردن است «1»
مگر نه آنكه او فرموده است هر چه می خواهيد بخواهيد، من اجابت می كنم.
پس، از او بخواهيم، و در اين خواستن اصرار و سماجت داشته باشيم، كه در اين صورت اجابت مسلّم است.
|
گفت حق گر فاسقی وَ اهلِ صَنَم |
چون مرا خونی اجابت ها كنم |
|
|
تو مشو هيچ از دعا كردن ملول |
عاقبت برهاندت، از دست غول «2» |
|
علی عليه السلام در فقره ای از مناجات كميل فرمود:
«امَرْتَهُمْ بِدُعائِكَ وَضَمِنْتَ لَهُمُ الْاجابة»
خدايا! تو بندگان خود را به دعا خواندی، و هم ضمانت فرمودی كه دعای ايشان را اجابت فرمايی.
______________________________ (1) فروغی بسطامی.
(2) مثنوی معنوی، دفتر سوم، بيت 756 و 757.
