نسيم رحمت، ص: 262

النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا يَزْنُونَ» «1»

و من همه اين معاصی سنگين را مرتكب شده ام.

در همان حال جبرئيل فرود آمد و گفت: اين آيه را برای ايشان به پاسخ بنويس:

«إِلَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحاً» «2»

يعنی، اگر توبه كرده، و ايمان يافته و عمل صالح را پيشه خود سازی، تمام گذشته هايت را می بخشم.

و راستی كه عجب خدايی داريم.

نامه به دست قاتل رسيد، ولی باز نامه ای ديگر نوشت مبنی بر اينكه شرائط آيه سنگين است، و ممكن است من نتوانم مصداق آن باشم.

همينكه نامه به دست پيامبر رسيد، جبرئيل فرود آمد و گفت: اين آيه را به پاسخ او بنويس:

«إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذلِكَ لِمَن يَشَاءُ» «3»

خداوند هر كسی را كه دوست داشته باشد می بخشايد، و برای او هيچ تفاوتی نمی كند كه چه گناهی انجام داده باشد، به شرط آنكه شرك نورزيده باشد.

نامه وقتی كه به دست قاتل رسيد، باز آرام نگرفت، و با خود گفت: در آيه آمده است: خداوند هر كس را كه بخواهد می آمرزد، پس شايد خداوند آمرزش مرا نخواهد.

از اين رو، همين را مايوسانه برای پيامبر نوشت.

با رسيدن نامه باز جبرئيل فرود آمد، و گفت: خداوند فرموده است اين آيه را به پاسخ او بنويس:

______________________________
(1) فرقان/ 68.

(2) فرقان/ 70.

(3) نساء/ 48.