نسيم رحمت، ص: 220

آنان خنده زنان خواهد گفت: اگر اين نور از شماست چرا هنگام غروب و ناپديد شدن من تيره و تار می شويد؟

همچنانكه اگر سبزه ها به خود ببالند و بگويند: طراوت و شادابی ما از خود ماست، تابستان به آنان می گويد: اگر چنين است، پس از آنكه من گذشتم و فصل من تمام شد، يكبار ديگر در خويشتن بنگريد.

همچنانكه بدن نيز ا گر از جمال و عظمت خود بگويد، و همه را از آن خود بداند، روح در خطاب به آن خواهد گفت: ای مزبله كثيف كمی صبر كن تا من از تو دور شده و به پرواز آيم، و آنگاه خواهی ديد به چه روز سياهی خواهی نشست، به گونه ای كه آنان كه بر تو عشق می ورزند، تو را كشان كشان سوی خاك سياه خواهند برد، و در گوری تاريك همدم مور و مار و حشرات موزی ديگر خواهند كرد و خواهی ديد كه از حدقه چشمان مست و زيباتر از نرگس تو موران، سياحتگران، عبور كرده و از سوراخ های گوش و بينی سر بر می آورند. و در يك سخن اندام زيبايت ميدان تاخت و تاز حشرات ريز اندام می شود. و تو را خواهند

______________________________
(1) مثنوی معنوی، دفتر اول، بيت 3281 و 3282.

(2) مثنوی معنوی، دفتر اول، بيت 3283 و 3284.