نسيم رحمت، ص: 112
لذا در كتاب خود فرمود: من در وجود شما هستم آيا نمی بينيد؟!
آيا نزديكتر از اين می شود؟
آيا در اينجا فاصله و جدايی معنا دارد؟ هرگز.
بنابراين، وقتی كه «بسم اللَّه الرحمن الرحيم» می گوييم در واقع از تركيب وجود خود ياد كرده ايم.
و راستی كه چه شُوم و پست و نامباركند كسانی كه وجود خود را كه تركيب «بسم اللَّه الرحمن الرحيم» است به گناه و معصيت می نشانند؟
آيا حيف نيست كه كسی يك جامی زيبا از بلور را منبع كثافات و آلودگی ها كند؟
لا اقل اگر می خواهيد خود را به لجن گناه لجن مال كنيد نخست همان كنيد كه سيدالشهداء عليه السلام فرمود كه: ابتدا خود را از خدا دور كنيد و آنچه از اوست به او بازگردانيد و بعد هر چه می خواهيد انجام دهيد.
يعنی پيش از آلودن خويش، رحمانيت و رحيميت حق را- اگر می توانيد- از خود جدا كنيد، و در حقيقت شناسنامه خود را عوض كنيد و بعد هر كار كرديد مانعی نيست.
وگرنه تا اين بدن هست، هرگوشه ای از آن جلوه ای از جلوه های حق است، و در حقيقت معنای اسماء و صفات اوست.
از اين رو فرمود:
«جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَليفَةً» «1»
برآنم تا جانشينی در زمين داشته باشم تا رحمانيت و رحيميت و خالقيت و ديگر صفات من در او باشد.
يعنی می خواهم «بسم اللَّه الرحمن الرحيم» را به صورت انسان درآورده و
______________________________ (1) بقره/ 30.