نسيم رحمت، ص: 91

ياد كرده ايم، همچنان كه وقتی او را به رحمن و رحيم ياد می كنيم، به واقع، حاجت انسان به رحمت را يادآور شده ايم.

از اين رو، می توان گفت: صفات و اسماء خداوند فهرست نيازمندی ها و حاجات بشر است.

و در ميان حاجات و نيازهای بشر رحمانيت و رحيميت نيازی جدی تر و شديدتر می نمايد.

پس، تا می توانيد «بسم اللَّه الرحمن الرحيم» بگوييد.

و بی جهت نيست كه در روايات توصيه و تأكيد می شود كه در انجام و اقدام به هر كار «بسم اللَّه الرحمن الرحيم» را بر زبان داشته باشيد.

از اين رو «بسم اللَّه الرحمن الرحيم» زمزمه مدام و مستمر اولياء خداوند، هم در اين دنيا و هم در جهان آخرت است.

در خبر آمده است كه روز قيامت وقتی كه مردگان از خاك برمی خيزند، آن جماعتی كه همواره در ياد خداوند بوده اند، به محض اينكه گام بر عرصه محشر می نهند، همچون عادت خود در دنيا نام زيبای خداوند را بر زبان می رانند و می گويند: «بسم اللَّه الرحمن الرحيم» و در همين جاست كه خطاب می رسد:

بندگانم! پرونده شما را باز نمی كنم، چون مرا با نام رحمن و رحيم ياد كرديد.