نسيم رحمت، ص: 197

می گيرند؛

«مَساكِنَ طَيِّبَة» «1»

و اگر چند درخت و يا باغچه را از آنان گرفته اند جنات و باغات بهشت به ارمغان خواهند گرفت؛

«فِي جَنّاتِ عَدْن» «2»

و اگر پوشاك ايشان را گرفته اند جامه ای از حرير و سُندُس و استَبرق كه ويژه بهشتيان است به تن می پوشند؛

«عالِيَهُمْ ثِيابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ» «3»

و اگر صندلی چوبی را از ايشان گرفته اند، تخت های زيبای بهشتی بر ايشان ارزانی می كنند؛

«عَلَی الْأَرائِكِ مُتَّكِؤُنَ» «4»

و اگر زنان شان را با مرگ خود از دست داده اند، حوريان زيبای بهشت به ايشان هديَّت می كنند؛

«وَ حُورٌ عينٌ* كَأَمْثالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ» «5»

و اگر زندگی كوتاه و موقت و گذرا از دست ايشان رفته است، حيات جاودانه و ابدی می يابند؛

«خالِدينَ فيها أَبَداً» «6»

آن هم در زير سايه دوستانی همچون انبياء و اولياء و پاكان الهی، و اين نيز جايگزين دوستان دنيايی آنهاست كه از دست شان رفته است.

______________________________
(1) توبه/ 71.

(2) توبه/ 71.

(3) انسان/ 21.

(4) يس/ 56.

(5) واقعه/ 56.

(6) طلاق/ 11.