نسيم رحمت، ص: 255

و بالاتر از ماه خود خورشيد است كه هميشه روشنی را با خود ندارد بلكه روزی در می رسد كه تاريكِ تاريك می شود.

«إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ» «1»

و بالاتر از ماه و خورشيد خود انسان است، كه روزی به صورت كودكی زيبا روی، خوش سخن، و مايه دلبستگی است اما روزی ديگر در اوج كهولت و پيری، فرسودگی، و خميدگی، زشتی و ناتوانی است، تا جايی كه جای رغبت نيست كه كسی به اندام او نظری هرچند كوتاه افكند.

آری، او همان كودك دلبند ديروز است كه امروز هيچكس به او دل نمی بندد.

به هر حال اينها حقايقی است كه دنيا از سر صدق و با زبان عمل با ما آدميان در ميان می گذارد، و به دنبال هر هنر، عيب آن را نيز می نماياند، باشد كه چشمان بينا ببينند.

ولی بسياری از اين «بينايی» محروم و بی بهره اند، از اين رو گرفتار آمده و اسير می شوند. و به تعبير قربن كريم، اينان، در هر شأن و شرائطی كه باشند اهل تباهی و سياهی و فساد خواهند شد.

اگر حاكم شوند، فرعون می شوند.

«إِنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ» «2»

و اگر تاجر شوند، قارون می شوند.

«فَخَسَفْنَا بِهِ وَبِدَارِهِ الْأَرْضَ» «3»

او را به همراه ثروت ها و داشته های خود در زمين فرو كرديم.

و اگر دانشمند، بلعم باعورا خواهند شد.

______________________________
(1) تكوير/ 1.

(2) قصص/ 4.

(3) قصص/ 81.